Να πως διαλύει τα σωματεία ο Λουδοβίκος 14 της οδού Νοταρά.

                                   

Παρακολούθησα την συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρος της Ε Π Ο στον Κυριάκο Θωμαϊδη και εκεί έμαθα ότι οφείλουν οι μεγαλοπαράγοντες ένα σεβαστό ποσό στους διαιτητές.

Και τότε μου ήρθαν στο νου κάποτε που ήμουνα ταμίας στον Ολυμπιακό Κορίνθου  στην ομάδα αυτή Και πριν από ένα αγώνα πήγα στα αποδυτήρια των διαιτητών και τους υπέβαλα ένα γραπτό αίτημα το παρακάτω 

Οι διαιτητές τρία νέα παιδιά που οι δυο ήταν μαθητές λυκείου με βγάλανε έξω από τα αποδυτήρια τους και μετά από 10 λεπτά με φώναξαν και μου είπαν ότι αν δεν τους πληρώσουμε μέσα σ ένα τέταρτο  δεν θα γίνει ο αγώνας.Εδώ το τραγικό είναι ότι οι νέοι διαιτητές αντί να πουν δεν πειράζει και να κάνουν τον αγώνα οχυρωμένοι πίσω από τον Κ Α Π και φοβούμενοι μήπως χάσουν το μεροκάματο πήρανε αυτή την απόφαση που αποδεικνύει πόσο επαγγελματίες και υπάκουοι στα αφεντικά τους είναι  Για μισή χούφτα ευρώ βάλανε στην άκρη αρχές και αξίες.Και από την άλλη οι δυνατοί να οφείλουν τεράστια ποσά μια και ο Κ Α Π δεν τους αφορά. 
Και έχει συνέχεια η ιστορία αυτή Ο νομοθέτης ορίζει ότι αν δεν προπληρωθούν οι διαιτητές ο αγώνας δεν γίνεται και η ομάδα μηδενίζεται.Για να μπορέσει να συνεχίσει πρέπει να πληρώσει για τον αγώνα που δεν έγινε και επίσης το πρόστιμο που έχει δικαίωμα να βάλει η ένωσης. και κυμαίνεται από ένα ( 1 ) ευρώ  μέχρι χίλια ( 1000 ) ευρώ Και ο Λουδοβίκος 14  δια των οργάνων του έβαλε ένα πρόστιμο πεντακοσίων ευρώ που μαζί με την διαιτησία που ήταν 120 ευρώ μαζεύτηκε το ποσόν των 620 ευρώ ή σε δραχμές 210.800 που ήταν αδύνατο να πληρώσει η ομάδα.Και όλα αυτά γιατί ο Μιχάλης Πρωτόπαπας ήταν φίλος του Σπύρου Νίκα που του έδωσαν τιμητική διάκριση μετά θάνατο.   
Και έτσι διαλύθηκε ο ιστορικός Ολυμπιακός Κορίνθου για μισή χούφτα ευρώ.Και έρχεται η Ε Π Ο και οφείλει μερικές εκατοντάδες χιλιάρικα και ούτε γάτα μα ούτε και ζημιά 
Και εδώ ταιριάζουν οι στίχοι του σατυρικού μας ποιητή Γιώργου Σουρή 

  Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο- 

να παριστάνει τον ευρωπαίο. 

Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει, 

στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι...